Toen Sarah aarzelde, draaide de eland zich abrupt om en liep terug in de richting van de oever, waarbij hij om de paar stappen pauzeerde om haar aan te kijken. Het wilde dat ze volgde. Tegen alle logica in stond ze op en zette een paar voorzichtige stappen vooruit. De eland zette zijn langzame tocht voort en zorgde ervoor dat zij achterbleef.
Toen Sarah dichterbij kwam, merkte ze vage, verontruste kreten op die door de wind werden meegevoerd. Haar maag verstrakte. Niet alleen de eland had hulp nodig. Iemand of iets anders zat in de problemen. Ze versnelde haar pas, haar voeten zakten lichtjes weg in het vochtige zand terwijl ze de eland volgde in de richting van de bron van de geluiden.