Beschermende instincten van kat onthullen duister geheim: ergste nachtmerries van ouders komen uit!
Julians handen trilden terwijl hij de handen van zijn vrouw Jennifer stevig vasthield. Spijt overspoelde hem; alle tekenen waren recht onder hun neus geweest, maar ze hadden het allebei niet gezien. Julian wist dat hij het had verpest, hij had degene moeten zijn die hun dochter beschermde.
Ironisch genoeg was degene die de aanwijzingen had opgemerkt het meest onverwachte lid van hun huishouden – hun huiskat. Zijn gedrag van de afgelopen maanden leek bizar, zelfs agressief. Julian kromp ineen bij de herinnering dat hij had overwogen om de kat aan een asiel over te dragen, een gedachte die hem nu met schaamte vervulde.
Een vriendelijke stem onderbrak zijn gedachten en zei: “Je zou trots moeten zijn op je waakzame kat.” Het was de politieagent die voor hem stond en een sympathieke glimlach toonde. “Zonder zijn natuurlijke instincten was de situatie misschien drastisch verslechterd.”
“Slechter? Verslechterd?! Hoe kan het erger worden?” dacht Julian, zijn vuisten balden zich van woede. Maar hij wist dat de agent gelijk had. Elke nacht bleef hun kat bij hun pasgeboren baby en week nooit van haar zijde. Aanvankelijk begrepen ze niet waarom, maar nu werd alles duidelijk.
Overmand door emoties voelde Julian een enkele traan over zijn wang rollen. Hij keek naar hun kat, Whiskers. “Wat heb jij meegemaakt, maatje?” dacht hij, terwijl hij zich dankbaar voelde voor hun harige vriend.
Sinds Jennifer ontdekte dat ze zwanger was, begon hun geliefde kat Whiskers ongewoon gedrag te vertonen. Hoewel het een tijd van pure vreugde had moeten zijn, omdat hun langverwachte droom om een baby te krijgen eindelijk uitkwam, doemde er een schaduw van bezorgdheid op over hun geluk: Whiskers.
Ze hadden verhalen gelezen over katten die zich niet goed aanpasten aan de komst van nieuwe baby’s en dat baarde hen zorgen. Voor hen was Whiskers niet zomaar een kat. Hij was als hun eerste baby. Hij maakte al zo lang deel uit van hun familie dat de gedachte om hem te verliezen echt beangstigend was.
Het idee om te moeten kiezen tussen Whiskers en hun ongeboren kind was ongelooflijk moeilijk te verdragen. Ze hoopten uit de grond van hun hart dat Whiskers de nieuwe baby zou accepteren. Zo niet, dan zouden ze voor de moeilijke beslissing komen te staan om Whiskers aan een asiel te geven…
Toen, op een dag, kwam de dag waar ze zo bang voor waren eindelijk. Nog voordat Jennifer’s buik zichtbaar werd, merkten ze plotseling een verandering in Whiskers gedrag. Op de een of andere manier leek hij aan te voelen dat Jennifer zwanger was. Ze konden het niet verklaren, maar het was alsof de kat wist dat er iets anders was.
Whiskers begon te miauwen bij Jennifer’s buik, maar het was niet het gebruikelijke lieve en aanhankelijke geluid dat ze gewend waren. In plaats daarvan was het een lange, luide miauw die de rillingen over Jennifer’s en Julians rug deed lopen. Het leek meer op een schreeuw dan op een simpele miauw.
Wat nog verontrustender was, was dat het huilen van Whiskers niet ophield; het ging dag en nacht door en vulde hun huis met een verontrustend geluid. Wat gebeurde er met Whiskers? Hij leek wel bezeten of zo…