De geluiden waren spookachtig, een constante herinnering dat de bevroren wildernis hem elk moment kon inhalen. De hele nacht kon Peter niet slapen. Het geluid van de storm buiten vulde de schuilplaats. “Zal ik dit overleven?” vroeg hij zich af, terwijl angst en nieuwsgierigheid in zijn hoofd met elkaar worstelden. Maar ondanks zijn angsten kon hij het niet laten om te speculeren over de geheimen van de ijsberg, zelfs toen hij aan zijn eigen veiligheid twijfelde.
Hij voelde zich helemaal alleen en elke windvlaag deed hem beseffen hoe kwetsbaar hij hier was. Maar toen de wind een beetje ging liggen, begon hij na te denken over wat hij nu moest doen. Ondanks de angstaanjagende storm had Peter niet opgegeven om meer te weten te komen over de ijsberg. De uitdaging maakte hem nog vastberadener om verder te verkennen en uit te vinden wat er aan de hand was.