Nog steeds onzeker vroegen ze zich af of hun signaal zichtbaar zou zijn in de sneeuw en of ze potentiële redders zouden bereiken. Ondanks hun twijfels hielden ze hoop, ondanks de ijzige kou en de razende storm. Terwijl de sneeuwstorm aanhield, hoorden ze plotseling een zwak geluid door de wind snijden, waardoor ze naar de verre horizon keken. Toen Peter en Dr. Jensen hun ogen door de waaiende sneeuw kromden, zagen ze een grote figuur die langzaam uit de sneeuwdeken tevoorschijn kwam.
“Het is een helikopter!” schreeuwde Peter door de wind, zijn stem nauwelijks hoorbaar door de storm. Het vermoeide gezicht van dokter Jensen vertrok in een vermoeide glimlach. “Godzijdank,” mompelde hij met opluchting in zijn stem. De helikopter kwam dichterbij, zijn krachtige rotorbladen sneden door de turbulente lucht. “Ze hebben ons gezien!” riep Dr. Jensen terwijl hij naar de helikopter wees en zijn koers naar hen toe zette.