“Nee, nee, nee, nee”, schreeuwde David terwijl hij zich haastte om het huis te verlaten. Hij was in paniek, want hij had zich vreselijk verslapen en probeerde wanhopig zijn leveringen op tijd af te leveren. Als professioneel vrachtwagenchauffeur wist hij hoe belangrijk het was om op tijd te zijn en zijn zendingen efficiënt af te leveren. Dus toen hij zich realiseerde dat zijn vrachtwagen werd geblokkeerd door een andere auto, zonk zijn hart. Gefrustreerd en boos toeterde hij luid, in de hoop de chauffeur tot actie aan te zetten. Maar naarmate de seconden verstreken en de auto zich niet verroerde, begon David te vrezen dat hij te laat zou komen op zijn afspraak. Hij sloeg met zijn vuisten op het stuur en riep een aantal scheldwoorden. Met iedere seconde aan tijd die er voorbij voelde hij zich steeds wanhopiger.
Davids hart ging tekeer terwijl hij probeerde te bedenken wat hij moest doen. Hij was al laat, dus hij kon het zich niet veroorloven nog meer tijd te verspillen. Elke seconde die voorbijtikte was als een mes dat in zijn maag draaide. Intens geïrriteerd vroeg hij zich af waarom de auto niet reed. Mensen zouden toch moeten weten dat ze daar niet kunnen parkeren. Wie is er nou zo dom om zijn auto op een drukke weg te parkeren?