Noemi zat alleen op het afgelegen strand en keek naar de golven. Ze was hierheen gekomen om te ontsnappen, om haar hoofd leeg te maken, om rust te vinden. De laatste weken waren hard geweest – haar relatie was beëindigd en tot overmaat van ramp was ze haar baan kwijtgeraakt.
Maar hier, in deze vredige hoek van het strand, vond ze troost. Ze ademde diep in en voelde de kalmte van de oceaan over zich heen komen. Net toen ze zich begon te ontspannen, viel haar oog op een plotselinge beweging. Eerst dacht ze dat het een hond was die uit de branding kwam, met een natte en druipende vacht. Ze keek om zich heen voor zijn baasje, maar het strand bleef leeg.
Toen draaide het dier zich naar haar toe, zijn ogen op de hare gericht. Er liep een rilling over Noemi’s rug toen ze zich schokkend realiseerde dat het geen hond was. Het was een wolf.