Noemi ademde uit, haar lichaam trilde. Ze was naar dit strand gekomen om te ontsnappen, maar nu had ze deel uitgemaakt van iets dat ze nooit zou vergeten.
Terwijl de wolven verdwenen, stond ze daar, de golven kabbelend aan haar voeten. Ergens in de verte huilde een wolf – een geluid dat door de wind werd meegevoerd.
Ze had geen idee wat het gehuil betekende. Maar ergens dacht ze graag dat het een bedankje was.