Andrew’s bloed werd koud. “Dus hij ontvoerde ze?” “Zo ongeveer,” zei de agent grimmig. “Hij nam ze mee over de staatsgrens. Hun moeder heeft ze vanmorgen als vermist opgegeven. Jouw telefoontje heeft dat opengebroken.”
Andrew knipperde met zijn ogen, het gewicht van dit alles drong eindelijk tot hem door. Het meisje met de draagtas keek weer naar hem. Niet in paniek nu. Gewoon… dankbaar. Uitgeput, maar veilig. Ze gaf een klein, langzaam knikje. Andrew knikte terug.