“Het is niet veel, maar… het is iets. Je hebt ons gered. En we willen heel graag dat er iets goeds uit vandaag komt.” Andrew opende langzaam de envelop. Binnenin lag een klein stapeltje netjes opgevouwen briefjes. Geen fortuin. Maar genoeg. Genoeg om eindelijk uit de kelder van zijn ouders te verhuizen.
Genoeg om de inschrijving voor de universiteit te betalen. Genoeg om opnieuw te beginnen met iets waarvan hij dacht dat hij er al niet in geslaagd was. Hij keek verbijsterd op. “Weet je het zeker?” Ivy glimlachte. “We weten het zeker.” Riley stapte naar voren en gaf hem een plotselinge knuffel, waardoor hij verrast werd. “Dank je,” fluisterde ze.