Met elke beukende golf werd Peters vastberadenheid sterker. “Dit is het avontuur waar ik naar op zoek was,” mompelde hij tegen zichzelf, hoewel er een flikkering van angst door zijn hoofd danste. Zijn hart bonsde op het ritme van de onophoudelijke aanval van zeedistel tegen zijn gezicht en het oorverdovende gebrul van de wind in zijn oren.
Hoe bang hij ook was, hij was vastbesloten om door te gaan. Opgeven was nu geen optie. Toen Peter het schip naderde, liet de immense grootte hem in verwondering achter. Het stond voor hem als een legendarische reus, met een stille kracht die bewondering afdwong.