Badend in het zonlicht glinsterde het schip in zwarte en grijze tinten, wat een verbluffend schouwspel opleverde. Ondanks dat hij gefascineerd was door de schoonheid, voelde Peter zich een beetje nerveus toen hij het verlaten schip naderde. Heb ik echt iets gezien vandaag? Of houdt mijn geest me voor de gek? Wat als er niets boven op het schip is?
Heb ik hier goed over nagedacht? Peters hoofd raasde van de vragen terwijl hij naar het gigantische schip voor hem staarde. De gedachte om het schip te beklimmen deed zijn hart sneller kloppen van angst, maar ook van opwinding. En dat gevoel van opwinding kon hij niet zomaar aan de kant schuiven. Hij moest weten wat daarboven was. Hij moest het met eigen ogen zien.