“Je hoeft niet alles te bewaken,” fluisterde ze. Maar Ranger tilde zijn kop langzaam op, zijn ogen dwaalden weer naar de tuin. Alsof hij het er niet mee eens was. Lily werd even later vrolijk brabbelend wakker en sloeg haar kleine handpalmen tegen de spijlen van de wieg totdat Ranger met gespitste oren in de deuropening verscheen.
Emily keek toe hoe hij met zijn neus de deur open duwde en bij de wieg ging zitten, geduldig wachtend op Lily’s gegiechel. “Hij is lief,” mompelde ze. David keek niet overtuigd. Toch kwam het huishouden in een rustig ritme terecht. Ontbijt. Koffie. Een puinhoop van cornflakes op de vloer. Ranger lag vlakbij en observeerde alles met dezelfde plechtige kalmte.