Emily reed zo hard de parkeerplaats van de spoedarts op dat haar banden piepten. Nog voor ze de deur open kon doen, zag een dierenartsassistent Ranger op de achterbank liggen en sprintte naar haar toe.
“Hij is gebeten,” zei Emily met een krakende stem. “Een slang-rood en geel-alsjeblieft, hij vervaagt-” “Ik heb hem,” zei de technicus, die Ranger al met geoefende spoed naar buiten tilde. “We nemen het vanaf hier over.”