Elke stap kraakte onder haar gewicht, maar hield stand. Onderaan landden haar laarzen op ingepakte aarde. De muren waren bekleed met ruw beton en houten lambrisering, hier en daar opgelapt met oude blikken platen. De ruimte strekte zich verder uit dan ze had verwacht – breder dan de schuur zelf en kouder.
Ze liet de zaklamp langzaam door de kamer schijnen. Het was rommelig. Een versleten fauteuil stond tegen een muur en miste een poot. Een metalen archiefkast stond open, de laden leeg en roestend. Op de planken stonden dozen met losse papieren, vergeelde kranten, gebarsten fotolijstjes.