Haar vingers zoefden er doorheen, niet echt wetend wat ze zocht. Onderaan vond ze een verfrommelde foto van haar vader die haar als baby vasthield, beiden bedekt met hooi en lachend. Ze knipperde hard. En ging verder. De volgende zak was meer van hetzelfde: notitieboekjes met aan elkaar geplakte pagina’s, verlopen bonen in blik, een kapotte wandklok die nog steeds op 6:13 stond.
Toen kwam er een wijnfles, stoffig maar intact. Ze draaide hem om en glimlachte bitter. Een cabernet uit 1993 met een post-it erop: “Voor een gedenkwaardige dag.” De derde zak ging tegen haar tekeer. Het plastic rekte uit en weigerde te scheuren, dus pakte ze het op en sloeg het gefrustreerd tegen de betonnen muur.