En daar was het. Een kluis. Oud en van staal, bedekt met stof, maar onmiskenbaar niet op zijn plaats in deze kelder van vergeten spullen. Hij zat in de muur en aan de voorkant zaten drie sleutelgaten, elk met een iets andere vorm. Claire zakte op haar knieën.
Haar hart bonkte in haar oren. Haar vingers trilden toen ze de eerste sleutel in het grootste gat stak. Het draaide met een bevredigende klik. Ze stak de tweede sleutel-klik. Toen… niets. Twee gedaan. Nog één te gaan.