Claire doorzocht ze allemaal, haar hartslag tikte als een klok in haar keel. In de een na laatste zak, onder een stapel verwrongen vinylplaten en een oude jas, vond ze hem. De derde sleutel. Het was de kleinste van de drie – messing, lichtjes aangetast, gebonden met hetzelfde dieprode lint.
Claire hield hem tegen het flikkerende kelderlicht en voelde het gewicht van het moment op haar schouders rusten. Haar vingers krulden zich strak om de set terwijl ze zich weer naar de kluis draaide. De eerste sleutel draaide weer gemakkelijk om. De tweede ook. Toen kwam de derde. Klik.