Maar dat kon Claire allemaal niets schelen – nog niet. Ze opende de envelop. Binnenin zat een handgeschreven brief op dik, vergeeld papier. Het schrift van haar vader, stevig en schuin: “Cupcake, als je dit leest, dan heb je niet opgegeven.”
“Dat heb je nooit gedaan, zelfs niet als kind – je bleef graven tot je handen rauw waren en je hart zeker was. Dat heb ik altijd leuk aan je gevonden. Ik heb je de schuur niet nagelaten omdat ik dacht dat hij waardeloos was. Ik liet het achter omdat het van ons was. Omdat ik wist dat je voorbij het stof en het verval zou kijken. Omdat ik wist dat je het je zou herinneren.”