Ze pauzeerde even om meeuwen te zien kibbelen over een dode krab en wandelde toen verder, neuriënd in zichzelf. De vorm van de boomstam kwam dichterbij, maar zag er nog steeds ongevaarlijk uit. Ze lette er niet meer op en concentreerde zich meer op de koude bries en het gestage gesis van de golven die over het strand rolden.
Een plotselinge natte vlaag achter haar ratelde als een windstoot. Het was geen wind – ze hoorde een diepe, regelmatige ademhaling, bijna een zucht. Toen rommelde er een lage grom over het zand. Kippenvel prikkelde op haar armen. Ze draaide zich om en bevroor.