Haar hart klopte in haar keel. Ze kon zich niet bewegen, maar ze wist niet of ze moest blijven of wegrennen. En toen, zonder waarschuwing, draaide de beer zich om, niet weg maar landinwaarts, een pad afsnijdend in de richting van de duinen. Tessa ademde trillerig uit, haar opluchting vermengde zich met haar verwarring.
Ging hij weg? Was dit een soort truc? Haar instincten schreeuwden naar haar om terug te rennen naar het huisje, de deur op slot te doen en nooit meer om te kijken. Maar iets trok aan haar, een onzichtbare draad die haar vooruit trok. De beer viel niet aan. Hij nodigde haar uit om te volgen.