Met trillende stem vertelde ze alles – de grot, het met olie besmeurde net, de stille escorte terug naar het daglicht. Hallett luisterde als een veldbioloog die gegevens verzamelt en ging toen rechtop zitten. “Dat verklaart het. Een volwassen beer blijft zelden in de buurt van mensen, tenzij hij daar een reden voor heeft. Je gids wacht bijna zeker nog.”
Hij veegde zijn voorhoofd af en keek haar aan. “Welpen van deze leeftijd gaan snel achteruit zonder hun moeder. Medicatie geeft ons uren, geen dagen. Breng haar nu terug – draagbare zuurstof, vloeistoffen voorgeladen. Herenig ze voor ze vertrekt om elders te zoeken.”