Geen gegrom, alleen een stille erkenning voordat hij zich landinwaarts wendde, het jong achterna kleuterend. Ze bleef staan tot beide figuren over de duinrand verdwenen. Pas toen merkte ze de roze hemel boven het water op. Kracht die ze in maanden niet had gevoeld bracht haar ruggengraat tot rust.
Ze pakte de lege krat in, inhaleerde de zilte lucht en fluisterde: “Dank je wel.” Terwijl ze terugreed naar Portland, herhaalde ze Halletts woorden: “Instinct sterker dan angst.” Er wachtten problemen in de stad, het zoeken naar een baan, de huur, onbeantwoorde sms’jes, maar ze voelden niet langer onoverkomelijk.