De woorden vervaagden achter onuitgesproken tranen: herstructurering, prestatiemaatstaven, met onmiddellijke ingang. Ze stopte haar prijzen in een bankkistje, liet haar pasje achter bij de receptie en reed doelloos verder tot de borden op de snelweg richting de oceaan wezen.
Tessa reed zes stille uren om de winderige kust van Oregon te bereiken, wanhopig om haar hoofd leeg te maken nadat ze in dezelfde pijnlijke week zowel haar baan als haar verloofde had verloren. De pijn was nog vers, rauw, alsof een deel van haar was weggesneden en er slechts fragmenten waren overgebleven van wie ze ooit was geweest.