Soms was het op het zand voor de plons. Soms was het in een ondiepe kuil die hij had gegraven, waardoor een miniatuurmoeras ontstond. Eén keer was het rechtstreeks op zijn eigen handdoek, waardoor de hoek waar een paperback lag nat werd.
Elke keer richtte Claire haar blik op de moeder, wachtend op ook maar een sprankje bezorgdheid. Die kwam nooit. De ogen van de vrouw bleven gericht op haar laptop, haar vingers bewogen snel en pauzeerden alleen om een slok te nemen uit een waterfles.