En toch was ze hier, samen met een kind dat het volume niet onder controle had en een moeder die in een heel ander universum leek te leven. Toen de jongen haar weer voorbij rende, dit keer met een sliert nat zeewier als een streamer, ademde Claire uit door haar neus en nam een lange slok uit haar thermosfles.
Nog niet. Ze wilde deze dag niet laten uitdraaien op een nieuwe confrontatie. Maar het dunne draadje van haar geduld rafelde, zandkorrel voor zandkorrel. Bij de volgende pas was het raak. De jongen scheurde weer over het zand, dit keer met een halfvolle emmer die een spoor van zeewater in zijn kielzog achterliet.