Ze draaide zich weer naar zijn moeder. De vrouw zat nu dichter op haar laptop, haar wenkbrauwen geconcentreerd opgetrokken en haar vingers bewogen in een snel tempo. Waar ze ook mee bezig was, het had haar helemaal opgeslokt. Claire bedwong de drang om weer te gaan praten.
Nog niet, zei ze tegen zichzelf. Gewoon… nog niet. Ze overwoog om in te pakken en naar een rustigere plek te gaan, ergens ver genoeg weg zodat ze niet elke beweging van de jongen hoefde te volgen. Maar toen ze het strand afspeurde, zag ze dat de open stukken zand grotendeels verdwenen waren.