Claire’s baan was van stressvol maar beheersbaar veranderd in verstikkend onder zijn constante gepik, impulsieve eisen en eindeloze “dringende” e-mails die zelden echt dringend waren. Die week was een van de ergste tot nu toe.
Drie vergaderingen achter elkaar hadden langer geduurd dan nodig was, elke vergadering werd gedomineerd door Ethan Jr.’s neerbuigende opmerkingen en last-minute wijzigingen. Tegen de tijd dat het laatste gesprek eindigde, voelde Claire zich uitgeput, gevangen tussen haar loyaliteit aan het bedrijf en de groeiende zekerheid dat haar baas weinig meer was dan een driftig kind gekleed in een pak.