De jongen volgde met tegenzin, zijn emmer achter zich aan slepend en een spoor achterlatend in het zand. Terwijl ze over het zand liepen, volgden nog een paar grinniken in hun kielzog. Het stel onder de blauwe paraplu grijnsde openlijk naar Claire, een van hen hief zijn drankje op in een kleine, samenzweerderige toast.
De oudere man die haar eerder meewarig had aangekeken, gaf haar een goedkeurend knikje, het soort dat je iemand geeft die net heeft gezien hoe gerechtigheid zich in het echt afspeelt. Zelfs de groep tieners die tijdens haar eerdere confrontatie had geglimlacht, lachte nu zachtjes onder elkaar en keek de vertrekkende figuren na.