Er was weinig verkeer, de kustweg kronkelde tussen zonovergoten duinen en glinsterend blauw water. Met de ramen naar beneden hing in de warme lucht de geur van zout en zeewier en de spanning in haar schouders begon voor het eerst sinds dagen af te nemen.
Toen ze eindelijk op het zand stapte, voelde het geluid van het binnenrollende getij als een balsem. Ze liep langs de drukste clusters van parasols en strandlakens, niet op zoek naar volledige eenzaamheid, maar net genoeg afstand om het gezoem van gesprekken en het gepiep van kinderen te dempen.