Binnen klonken in de verte golven en uit het plafond druppelde water als een tikkende klok. Alvarez droeg de kist alsof hij van gesponnen glas was en keek naar de gloeiende monitoren. Aan de andere kant onthulde maanlicht de baai en een schaduw die aan de rand van de oever wachtte: de moederwolf.
Toen de straal van de zaklamp haar raakte, gromde ze laag, onzeker. Noemi knielde, opende het deurtje van de kist en deinsde achteruit. De pup bewoog, gaf een zwakke gil. De houding van de moeder veranderde onmiddellijk. Ze draafde naar voren, jankte zachtjes en besnuffelde de pup. Alvarez deed het zuurstofmasker af.