Ze leunde achterover tegen het graniet, liet de zon haar gezicht verwarmen terwijl de rust van de golven haar hartslag kalmeerde. Het water rook schoon, de wind kamde zout door haar haar en voor het eerst in weken voelde ze hoe haar longen zich vulden zonder te haperen.
Na een tijdje stond ze op en liep langs de kustlijn, tenen die in het koele schuim zakten. Ze stopte om een glad stuk zeeglas in haar zak te steken, lachte toen een schuwe krab uit haar schaduw dook en liet het koude water de pijn in haar kuiten verdoven.