Maar de beer ontblootte zijn tanden en wierp een blik van Mike op de gewonde man alsof hij een waarschuwing gaf: deze kuil was geen onderdeel van het plan. Mike voelde zich verscheurd. Mededogen eiste dat hij de man hielp, maar de opwinding van de beer suggereerde een dieper gevaar.
Voorzichtig testte Mike een dikke tak als houvast en negeerde de groeiende spanning die door de nacht gonsde. Het bos viel verontrustend stil. Er kwamen geen woorden uit de kuil, alleen schorre zuchten en gehaaste ademhaling. Wanhopig om de beer rustig te houden, mompelde Mike zachte geruststellingen, hoewel twijfel aan hem knaagde.