De beer bleef staan, hijgde nerveus, klauwde af en toe naar de grond alsof hij Mike uit de buurt van de put wilde houden. Bij elke hartslag drong de vraag zich op: moest hij de benarde situatie van de man negeren of vertrouwen op de instincten van het wezen?
Toen klonk in de verte het scherpe knappen van een andere tak. De beer draaide zijn kop om en liet een waarschuwing horen die zowel voor Mike als voor de onzichtbare dreiging achter de bomen bedoeld leek te zijn. Mike hield zijn adem in en voelde de delicate balans tussen medeleven en overleven. Eén misstap kon de nacht doen kantelen in een ware verschrikking – en hij had maar een paar seconden om te beslissen.