De volgende ochtend liep ze het glazen gebouw in het centrum binnen, met vaste zenuwen en een kalme glimlach. Ze bracht haar zaak vlekkeloos, ondersteund door cijfers en stille overtuiging. Terwijl het panel haar bedankte, liet een leidinggevende zich de naam van de casus ontvallen: “Je inzichten in de portefeuille van de Whitmore Group waren scherp.”
Ze knipperde met haar ogen. Whitmore was het bedrijf van Eleanor. Later bekroop haar een tevreden zelfvoldaan gevoel, omdat ze dacht dat ze echt wist hoe het bedrijf van haar schoonmoeder ervoor stond. Ze zag dat niet alles zo in orde was als ze had begrepen. Ze bewaarde de informatie voor later.