Tijdens de receptie bracht Mia een korte toast uit. “Op liefde die sterker wordt door uitdagingen,” zei ze, terwijl haar ogen even op Eleanor rustten. “En op familie, die ons eraan herinnert dat kracht vaak voortkomt uit genade.” Het applaus was warm, maar Eleanors gezicht bleef onleesbaar.
Later die avond, terwijl de gasten dansten en het gelach de lucht vulde, werd ze afgeleid door een stevige ping op Mia’s telefoon. Het was van het bestuur. “We hebben je nodig bij de contractbespreking van Whitmore volgende week.” Ze wierp een blik op Eleanor aan de andere kant van de kamer en glimlachte zachtjes. De cirkel van het leven leek rond.