Daniel luisterde verbijsterd. “Bedoel je dat mijn moeder dit in scène heeft gezet?” vroeg hij, gekwetst en vol ongeloof. Mia antwoordde niet met een beschuldiging; ze liet transcripties en tijdstempels zien. Hij hield het bewijsmateriaal in zijn handen als een spiegel – een die zijn moeder weerspiegelde in een helderheid die hij niet had gewild. Zijn gezicht was klein en verontrust.
In de weken na de bruiloft bleef Mia werken. Haar professionele leven ging door. Ze stortte zich avondenlang op namaakpresentaties en financiële modellen. Het was het soort vast werk dat geduld en detail beloonde, en ook de kwaliteiten die het Whitmore-spel had onderschat.