Maar Mia’s stem was nooit wraakzuchtig toen ze vervolgde: “Er is echter potentieel voor herstructurering.” Ze behield haar professionele toon. Eleanor werd gedwongen te luisteren, met bleke wangen en een trots die worstelde met de realiteit van afhankelijkheid.
Na de vergadering bleef Eleanor bij de deur staan. “Uw presentatie was heel zinvol,” zei ze bijna met tegenzin. Mia glimlachte. “Zoals het hoort, ik heb alles twee keer doorgenomen.” De woorden waren niet wreed, alleen evenwichtig. Het was het stille herstel van gerechtigheid.