Lucas trok een wenkbrauw op. “Weet je zeker dat je je auditie aan iemand als ik wilt geven?” beschimpte hij, duidelijk van streek door haar voor hem te zien. Hij herinnerde zich de pijn en vernedering die ze hem had aangedaan en even wilde hij haar afwijzen.
Na een paar seconden van gespannen stilte sprak Ariel weer. “Lucas, ik moet me verontschuldigen. Ik was toen wreed en onnadenkend. Ik heb nog lang spijt gehad van die avond. Het spijt me echt voor wat ik heb gedaan.” Lucas voelde een golf van tegenstrijdige emoties toen hij naar Ariels verontschuldiging luisterde.