De rauwe wond van die avond op het schoolbal deed nog steeds pijn en hij voelde de bitterheid in hem opborrelen. Hij had nu de macht en de kans om haar te laten voelen wat hij had gevoeld. Maar toen hij in haar ogen keek, was Lucas verbaasd oprecht berouw en kwetsbaarheid te zien.
“Waarom zou ik je geloven?” Zei Lucas, zijn stem omrand door jaren van opgekropte wrok. “Je hebt me voor iedereen vernederd, Ariel. Heb je enig idee wat dat met me gedaan heeft?” Ariel’s ogen vulden zich met tranen en ze knikte langzaam.