“Ik weet het, Lucas. Ik leef sindsdien elke dag met dat schuldgevoel. Ik was jong, dom en wanhopig om bij de verkeerde mensen te horen. Maar ik ben veranderd, Lucas. Het leven is de afgelopen jaren erg moeilijk voor me geweest. Ik ben hier niet om je om vergiffenis te vragen, maar ik heb deze baan harder nodig dan je je kunt voorstellen. Ik loop achter met mijn rekeningen en deze kans is mijn laatste hoop. Alsjeblieft, Lucas, ik smeek je, geef me een kans.”
Lucas staarde haar aan, zijn hart bonkte. In de loop der jaren had hij zich deze scène op miljoenen verschillende manieren in zijn hoofd voorgesteld. Maar niet één keer had hij verwacht dat Ariel recht voor hem zou zitten en zijn hulp hard nodig zou hebben.