Binnen in de school gonsde het van het gefluister in de gangen. Leraren wisselden blikken uit toen Carol langsliep, haar dochter met uitdagende branie achter zich aan. Aan het einde van de gang gebaarde de secretaresse naar een gesloten deur. “De directeur kan u nu ontvangen.” Carol’s hartslag versnelde. Het verleden wachtte binnen.
De glimlach van de secretaresse was beleefd maar ingestudeerd. “Wacht hier,” zei ze, terwijl ze naar twee stoelen buiten het kantoor gebaarde. Diane leunde onderuit in één van de stoelen, haar benen zwaaiend en met haar hak tikkend tegen de muur. Carol zat stijfjes naast haar, elke tik van de klok sloeg als een waarschuwende drumslag.