Door het matglas hoorde Carol gedempte stemmen. Personeel dat dossiers doorgaf, voetstappen op tapijt, een stoel die schraapte. Elk geluid maakte haar nerveus. Ze wierp een blik op de wazige figuur die naar binnen bewoog. Vertrouwdheid trok aan haar, fel en onmiskenbaar, hoewel ze nog niet kon plaatsen waarom haar borstkas zo strak vernauwde.
Diane, ongeduldig, huffelde luid. “Dit is belachelijk. Ze zal gewoon zeggen dat ik onbeschoft ben en jij zult zeggen dat ik me zal verbeteren. Hetzelfde.” Ze grijnsde om haar eigen sarcasme, maar Carol suste haar scherp. Haar zenuwen gingen niet over een lezing. Ze hadden te maken met de persoon achter de deur en de geschiedenis die weer naar boven wilde komen.