Eindelijk klonk de stem van de secretaresse. “Mevrouw Greene? Diane? U kunt nu naar binnen.” Carol stond te snel op, haar stoelpoten schraapten tegen de vloer. Diane snoof zachtjes om haar moeders onhandigheid, maar Carol merkte het nauwelijks. De gang strekte zich voor haar uit, eindeloos, elke stap echoënd als voetstappen uit haar jeugd.
Het kantoor was koeler dan de gang. Aan de muren stonden boekenplanken en in het midden stond een keurig bureau. Een enkele foto keek naar binnen, verborgen. Carol’s ogen schoten ernaar toe, maar voordat ze de foto kon bestuderen, sloot de deur zich met een zachte, resolute klik.