Diane grijnsde en verbrak de stilte. “Dus, ben ik nu al geschorst, of doen we alsof dit een nieuwe start is?” Het schoolhoofd hield haar hoofd schuin, kalm als altijd. “Je blijft voorlopig,” antwoordde ze. Dan, na een tel: “Maar patronen interesseren me. Ze vertellen me waar opstandigheid begint.” Carol huiverde.
De directrice vouwde haar handen netjes in elkaar. “Je leraren beschrijven je als… temperamentvol.” Haar ogen verlieten die van Diane niet, maar Carol voelde de woorden tegen haar ribben echoën. Bezield was geen lof, het was een waarschuwing. De lucht tussen hen verdikte, alsof het kantoor zelf geheimen kende die geen van beiden durfde te benoemen.