Het schoolhoofd sloot de map voor haar met weloverwogen zorg. “Ik heb dit patroon eerder gezien,” zei ze. “Een kind haalt uit, een leraar provoceert verder, gelach vult de gaten.” Carol’s borstkas verstrakte. Het was haar geschiedenis die zich afspeelde via haar dochter – en de persoon aan de andere kant van het bureau wist dat.
“Ik provoceer haar niet!” Snauwde Diane plotseling, defensief. “Ze haat me. Mevrouw Connors. Ze zet me expres voor schut.” Haar stem trilde van woede. De ogen van het schoolhoofd gleden even naar Carol en toen weer terug naar Diane. “En haat je haar daarom ook?” vroeg ze zacht.