Diane knipperde geschrokken met haar ogen. “Ze… ze pest me,” gaf ze zachtjes toe. Het schoolhoofd knikte. “Ik weet het. En het houdt nu op. Jij zult veranderen en zij ook. Beide partijen moeten ophouden te doen alsof hun pijn hen een vrijbrief geeft om anderen te kwetsen.” Carol voelde hoe de woorden hen allebei even hard troffen.
Carol fluisterde: “Dank je,” hoewel de dankbaarheid het gewicht van een schuldgevoel droeg. Het schoolhoofd keek haar streng aan. “Bedank me niet. Laat het haar zien. Leer het haar. Doorbreek het patroon.” Carol knikte, haar hart zwaar, wetend dat dit de kans was waar ze lang voor gebeden had – en lang voor gevreesd had.