Na een pauze die ondraaglijk lang duurde, zuchtte het schoolhoofd. “Goed dan. Ze mag blijven tot het semester voorbij is. Maar ons nieuwe hoofd komt binnenkort en de discipline zal strenger zijn. Ik zal er niet meer zijn om haar te beschermen.” Opluchting en angst botsten in Carol’s borst.
Die avond confronteerde Carol haar dochter voorzichtig. “Alsjeblieft, Diane. Ga deze keer niet te ver. Ik kan niet eeuwig voor je blijven vechten. Probeer gewoon rustiger te zijn en niet zo’n herrie te maken.” Haar stem trilde. Diane rolde met haar ogen maar mompelde uiteindelijk: “Goed, mam. Ik zal het proberen.” Het was niet veel, maar het was hoop.