Toch, begraven onder het gewicht van de uitputting, duwde iets in haar terug. Haar vasthoudendheid als advocaat kwam naar boven en ze herinnerde zich hoe ze zaken had gewonnen waar alles tegen zat. Ze weigerde nu op te geven. Morgen zou ze het opnieuw proberen. Ze zou langer zoeken, dieper graven en doorgaan tot er iets was dat gaf.
De volgende ochtend stond ze op met een nieuwe vastberadenheid die haar borstkas verhardde. Het was meer dan twee dagen geleden sinds Pablo verdween en de tijd werkte tegen haar. Als ze nu niets deed – slimmer en sneller – zou hij wel eens onbereikbaar kunnen worden. Dat zou ze niet laten gebeuren. Niet zolang ze nog kon ademen.