Het was een van die rustige zaterdagochtenden waarop alles stil aanvoelde. Samantha was net wakker geworden, het zonlicht viel zachtjes op de madeliefjes buiten haar raam. Binnen rukte haar konijntje Pablo speels aan de kwastjes van het gordijn. Het deed haar glimlachen. Voor één keer voelde niets gehaast. Gewoon… rustig.
Ze had niet altijd zo geleefd. Op haar achtendertigste was Samantha als bedrijfsadvocate in New York bedolven onder contracten en deadlines. Maar na haar scheiding verloor de stad haar glans. Het lawaai, de drukte – het werd allemaal te veel om te verdragen.