Twee jaar later was de kleine kit die ze had gevonden een levendige, nieuwsgierige kleine ontdekkingsreiziger geworden. Hij kende de kieren van de vloer beter dan zij en eiste elk warm plekje in de zon op als zijn eigen plekje. Samantha vroeg zich vaak af: had zij hem gered of had hij haar gered?
Die ochtend zat ze met haar koffie in de hand op het trapje en keek hoe hij vlinders achterna zat in de tuin. Het licht viel precies op zijn vacht. Even leek alles om haar heen – het huis, de tuin, zelfs de stilte – op zijn plaats te vallen.